koło4 -dla tych którzy mają kiepskie notatki^^

Bogumiłka

[link widoczny dla zalogowanych]

nie pytajcie o nic;P
nie ma tam wszystkiego na koło

Bogumiłka

Rdza wierzby
- powodowana przez grzyba Melampsora salicina
-Pomarańczowe plamy(uredinia) na liściach wierzy
- rdza dwudomowa pełnocyklowa
- w przypadku upraw wierzb jest to bardzo niebezpieczna choroba, gdyż może ona powodować nawet wyniszczenie całych jej plantacji,
- jednak w skali gospodarczej nie ma takiego zagrożenia gdyż można ją likwidować lokalnie za pomocą odpowiednich środków,
- wraz z rozwojem choroby liście obumierają ulegają deformacji i opadają,
- przedwczesna defoliacja,
Objawy
-Liście wierzby czerwienieją, na liściach i najmłodszych pędach widoczne drobne plamki i pomarańczowe skupienia zarodników grzyba (uredinia z urediniosporami),- po dolnej stronie liści
-Pod koniec lata są widoczne ciemne telia, które zimują
Źródłem zakażenia mogą być zeszłoroczne opadłe liście i pędy, w których grzyb przezimował, tworzą się zarodniki podstawkowe.
Rozprzestrzenianiu zarodników sprzyja wysoka wilgotność i wiatr
Zapobieganie i zwalczanie:
* usuwać i palić opadłe liście,
* wycinać porażone pędy, lub w przypadku bardzo silnego porażenia usuwać całe drzewa i palić,
* stosować izolację gatunków, gdyż grzyb ten ma również innych żywicieli,
* uprawiać odmiany odporne,
* opryskiwanie przemiennie preparatami Discus, Bayleton, Dithane,
* stosowanie biopreparatów: Biosept, Bioczos.

Grzyby z rodzaju Melanopsora: (oprócz M. amygdalinae – jednodmowa) patogeny, dwudomowe (drugi żywiciel np. Modrzew europejski), pełnocykliczne;
- źródłem zakażenia mogą być:
zeszłoroczne opadłe liście i pędy,
w których grzyb przezimował;
- rozprzestrzenianiu zarodników
sprzyja: wilgoć i wiatr.

• Spermogonia i ecja Larix, Allium
• Uredinia i telia Salix
wraz z rozwojem choroby liście obumierają, ulegają deformacji i opadają
* przedwczesna defoliacja,
* w przypadku upraw wierzb jest to bardzo niebezpieczna choroba, może wyniszczyć całą plantację,
* w skali gospodarczej nie ma dużego zagrożenia, gdyż można ją likwidować lokalnie za pomocą odpowiednich środków.

Rdza jarzębiny i jałowca
- powodowana przez grzyba Gymnosporangium confusum
• Gymnosporangium cornutum- gospodarze: jarzębina pospolita, jarzębina brekini, jałowiec pospolity, jałowiec halny;
• G. clavariiforme- gospodarze: głóg, grusza pospolita, jałowiec pospolity, jałowiec halny;
• G. sabinae - gospodarze: grusza pospolita, grusza wierzbolistna, jałowiec pospolity, jałowiec sabiński;
• G. tremelloides - gospodarze: jabłoń dzika, jabłoń domowa, jarząb, jałowiec pospolity.
ogniki na jarzębie-

- rdza dwudomowa, niepełnocyklowa;
- rdza potrzebuje dwóch gospodarzy – irga zwyczajna, grusza, pigwa pospolita, głóg dwuszypółkowy na których tworzą się spermacje i ecjospory, oraz jałowiec sabiński, jałowiec wirginijski na którym tworzą się teliospory;
- choroba rozwija się przez wiele lat;
- od infekcji do rozwinięcia się wrzecionowatego zgrubienia pędów jałowca wraz z wykształconymi teliami upływa około półtora roku, zimująca w pędach grzybnia co roku rozwija nowe telia z teliosporami;
- rozprzestrzeniane zachodzi przez wiatr;
- od kilkunastu lat obserwujemy rosnące zagrożenie gruszy, głogu i jałowca wywoływane przez tego grzyba;
- szkodliwość jej przede wszystkim wiąże się z przedwczesna utrata liści oraz ograniczeniem ich powierzchni asymilacyjnej.

- na jałowcu: wrzecionowate nabrzmienia o spękanej korze;
- po kilku latach porażone pędy obumierają;
- na różowatych: porażone części rośliny a szczególnie ogonki liściowe są bardzo zgrubiałe. W obrębie zgrubienia wykształcają się nitkowate wyrośla;

Rdza dwudomowa, niepełnocyklowa.
- Grusza:
– piknidy z piknosporami,
- ecja z ecjosporami
jałowiec sabiński
- telia z teliosporami .
- Od kilkunastu lat obserwujemy rosnące zagrożenie gruszy i jałowca wywoływane przez tego grzyba.
- Od infekcji do rozwinięcia się wrzecionowatego zgrubienia pędów jałowca wraz z wykształconymi teliami upływa około półtora roku, zimująca w pędach grzybnia co roku rozwija nowe telia z teliosporami
- Rozprzestrzeniane zachodzi przez wiatr
- Szkodliwość jej przede wszystkim wiąże się z przedwczesna utrata liści oraz ograniczeniem ich powierzchni asymilacyjnej.
- wiosną na gruszy intensywnie zabarwione pomarańczowo-czerwone plamy o różnej średnicy od kilku mm do 1,5cm , tkanka liścia grubieje i staje się sztywna. Plamy stopniowo ciemnieją i w środku pojawiają się czarne piknidy.
- Na dolnej stronie liści tworzą się nabrzmiałe stożkowate wyrostki. Pierwsze ecjospory wytwarzają się w sierpniu i zakażają jałowce.

- Na pędach jałowca tworzą się wrzecionowate zgrubienia (telia) , które rozwijają się przez kilka lat.
- Poduszkowate przypominające dżem brzoskwiniowy wyrośla utrzymują się 1-2 dni i szybko wysychają. Po kilku latach pędy powyżej miejsca porażenia zamierają.
- Charakterystycznymi objawami rdzy są żółte lub pomarańczowe skupiska zarodników ognikowych.
- Należy wycinać i palić chore porażone pędy, a nawet całe rośliny
- unikanie sąsiedztwa gruszy z jałowcem
- nakrywanie krzewów jałowca płachtami, w sierpniu i pierwszej połowie września
- aplikowanie fungicydu
- Również na zwalczaniu chwastów, które mogą stanowić drugiego gospodarza.

Głownia plamista liści
Jamesdicksonia irregularis i J. dactylidis (Entyloma dactylidis)
Głownia plamista liści traw występuje jesienią i na wiosnę * w postaci szaro-brunatnych, a później czarnych pęcherzyków na liściach.
Liście niektórych odmian wiechliny łąkowej i kostrzewy czerwonej rozłogowej mogą stać się chlorotyczne, pokryte czarnymi plamami.
W przeciwieństwie do innych grzybów głowniowych zarodniki Jamesdicksonia nie przerywają epidermy i nie wysypują się samorzutnie, jako czarna proszkowata masa, lecz pozostają we wnętrzu liścia. Wydostają się z pęcherzyków i rozprzestrzeniają dopiero podczas koszenia trawników.
Objawy porażenia przez Jamesdicksonia mogą być niejednokrotnie przeoczane ze względu na późny okres występowania choroby oraz mylenie z innymi plamistościami liści.
Choroba ma znaczenie na obiektach sportowych, gdzie zimozieloność trawników jest brana po uwagę.
Zapobieganie:
* utrzymywać równowagę składników nawozowych,
* usuwać skoszoną trawę i starą darń – wertykulacja,
* stosować odmiany odporne.

Rizoktonioza traw Rhizoctonia solani, R. zeae, R. cerealis,
• grzyby przeżywają okres zimy w resztkach roślin w postaci sklerocjów lub grzybnia. W niskiej temperaturze latem zachowują się jako saprotrofy lub słabe patogeny.
• nie porażają roślin w dobrej kondycji,
• uszkadzają rośliny po stresie gorąca, gdy pod wpływem wysokiej temperatury, wzrost ich jest zatrzymany, głownie podczas upalnej i wilgotnej pogody,
• gdy warunki pogodowe się zmienią, mniej porażone rośliny odrastają.
Sprzyja:brak nawożenia azotowego,
• chłodna pogoda jesienią,
• rosa umożliwiająca kiełkowanie zarodników.
Objawy
• okrągłe plamy w darni, wstęgi lub pierścienie wielkości od kilku cm do 1 metra średnicy.
• plamy mają zabarwienie od opalonego do brązowego z wyraźną nawodnioną krawędzią.
• innym symptomem jest specyficzny zapach wydzielający się z darni na 12-24 godzin przed ujawnieniem się choroby. Objaw ten jest czasem wykorzystywany na polach golfowych, jako sygnał o konieczności stosowania fungicydu.
Zapobieganie i zwalczanie:
• nie stosować nawożenia azotowego gdy nadchodzi okres upałów, lub stosować go w obniżonej dawce,
• utrzymać normalny poziom fosforu i potasu,
• usuwać starą darń - nie dopuszczać do jej sfilcowania,
• podlewać umiarkowanie (rano lub w południe),
• utrzymywać suchą powierzchnię trawnika wieczorem.
• dobrze jest strącać poranną rosę, co jest praktykowane na polach golfowych.

Srebrzystość liści drzew
Chondrostereum purpureum

Zarodniki podstawkowe dostaje się do żywiciela zranienia lub korzenie
Występuje na różnych gatunkach drzew ziarnkowych, pestkowych, porzeczkach, agreście, na drzewach liściastych w parkach i lasach buki, dęby, klony, lipy, topole.

Rozprzestrzenianie przez bazydiospory – infekcja pni lub konarów zachodzi jesienią lub wiosną po mroźnej zimie przez uszkodzenia (złamania, gradobicia, cięcie koron, przemarznięcie).
Źródła infekcji: * grzybnia w korze i drewnie (nigdy w liściach),
* grzybnia przenoszona na piłach i sekatorach,
liście
* stają się srebrzyste lub ołowianoszare, zmiany obejmują część lub całą koronę drzewa pod wpływem toksyn i enzymów grzyba w miejscu porażenia, a dostających się do liści z sokami (powodujących odstawanie skórki liścia od warstwy miękiszu palisadowego, objawy w drugiej połowie lata, mogą zanikać i pojawiać się ponownie w następnym sezonie),
różne części korony drzewa
* obumieranie kory i drewna,
* kora porażonych drzew odpada płatami, gałęzie i konary zamierają,
drewno pod zniszczoną korą przybiera barwę siną lub brunatną, aż do rdzenia,
* na porażonych pniach, rzadziej konarach grzyb wytwarza skórzaste ułożone dachówkowato, półkoliste owocniki o pofałdowanym brzegu
Zwalczanie:bardzo trudne
* pojedyncze drzewa wykarczować i spalić,
* pojedyncze konary i gałęzie wycinać,, a rany po cięciu zabezpieczyć Santar SN,
* ograniczyć cięcie i przeszczepianie drzew w sadach zagrożonych chorobą,
* narzędzia dezynfekować w 70% alkoholu lub 10 % podchlorynie sodu

HUBA SOSNY – PHELLINUS PINI
Poraża dolne części strzały drzew iglastych (sosna, modrzew, świerk, jodła, daglezja, sosna wejmutka)
Szkodliwość: dolne i środkowe partie strzały ulegają zgniliźnie
Objawy zewnętrzne
* huby od strony zachodniej, na wysokości 8 m, w miejscu wyrastania gałęzi, kształt konsoli, konsystencja drewnowata, o ostrych brzegach
* pustowatość drewna,
* ślepe owocniki – nabrzmienia na strzale,
Objawy wewnętrzne
* na przekroju zakażonych strzał zgnilizna biała jamkowata, obejmująca twardziel w kształcie kół, pierścieni, półksiężyców. Wczesne stadium ma kolor bladoróżowy, bladokakaowy, później – czerwone lub kakaowe.
Zwalczanie:
* w okresie czyszczenia usuwać drzewa o właściwościach rozpieraczy
* porażone drzewa najlepiej usuwać z korzeniami
Drzewa miedzy 25 a 35 rokiem życia
* podkrzesywanie drzew
* usuwać owocniki
Drzewa powyżej 40 roku życia
* usuwać wszystkie drzewa z owocnikami
* ustalić kierunek padania drzew podczas zrywki
* stwarzać warunki szybkiego oczyszczania się sosny – odpowiednie zwarcie drzewostanu

Huba pospolita
Fomes fomentarius
• pospolity na niżu i w niższych położeniach górskich;
• owocniki są wieloletnie
• wyrastają głównie na pniach buków i brzóz oraz innych drzew liściastych, rzadko na iglastych;
• występują na żywych jak i na martwych drzewach.
Szkodliwość:
• pospolity i wywołuje białą zgniliznę porażonego drewna;
• ważny gospodarczo.

Huba siarkowa
(żółciak siarkowy)
Laetiporus sulphureus
• częsty w miejscach gdzie występują stare drzewa liściaste;
• występuje na żywych rzadziej na martwych drzewach liściastych: robinia, dąb, topola, bardzo rzadko na iglastych;
• najczęściej na drzewach przydrożnych, w parkach, przy drogach, w sadach i ogrodach, także w lasach;
• groźny pasożyt, szybko zabija opanowane drzewa - powoduje brunatną zgniliznę i zamarcie drzewa po kilku latach.

Szczyt owocowania przypada na wiosnę
(począwszy od maja) i lato, pierwsze w maju i czerwcu;
OWOCNIK:
• jednoroczny,duży, bocznie przyrośnięty do drewna;
• barwy początkowo jaskrawo żółtopomarańczowej, morelowej, cytrynowej (starsze owocniki blakną);
• składa się z wachlarzowatych lub półkolistych kapeluszy, ułożonych w duże rozety lub dachówkowato jeden nad drugim;
• powierzchnia kapelusza nierówna, promieniście pomarszczona i pagórkowata,matowa – zamszowata;
• brzeg powyginany, falisty, czasem podwinięty;
• hymenofor rurkowaty.

Żagiew łuskowata
Polyporus squamosus
Występowanie:
• gatunek pospolity;grzyb nadrzewny, sporofit i pasożyt;pospolity, nadrzewny, poraża żywe,
choć zwykle stare i osłabione
drzewa liściaste (pasożyt przyranny);
• najczęściej na bukach, lipach, jesionach, wiązach, klonach, topolach, wierzbach, także na
drzewach owocowych (orzechach, jabłoniach, gruszach);
• w lasach, parkach, ogrodach i zaroślach oraz na przydrożnych drzewach;
• występuje najczęściej w maju i czerwcu, ale porasta od wiosny do jesieni.
Owocniki:
• owocniki bardzo duże, jednoroczne;
• kapelusz: kremowy (ochrowy), spłaszczony, wachlarzowaty;
• na powierzchni kapelusza szerokie, przylegające, ciemniejsze łuski, ustawione w koncentrycznych rzędach;
• hymenofor porowaty, rurki białawe, nieregularne, kanciaste;
zapach silny, dość przyjemny, przypominający mąkę (bez wyróżniającego się smaku);
• młode owocniki jadalne.
Szkodliwość:
• infekcja występuje wyłącznie przez rany i pęknięcia mrozowe;
• silnie porażone drzewa dość szybko przewracają się pod wpływem silnych wiatrów;
• żagiew łuskowata na takich złomach rozwija się nadal, jeszcze przez wiele lat;
• owocniki wyrastają powoduje białą, bardzo intensywną zgniliznę drewna;
• często w niewielkich, dachówkowatych skupieniach.

Czyreń sosnowy (Huba sosny )
Phellinus pini
syn: Wrośniak sosnowy (Trametes pini )

Występowanie i szkodliwość:
• grzyb nadrzewny;
• owocniki wyrastają na żywych sosnach, gatunek bardzo pospolity i wieloletni;
• owocniki wyrastają wysoko na pniach żywych sosen i modrzewi (najczęściej sośnie zwyczajnej, rzadziej na innych iglastych);
• zarodniki rozwijają się w ranach powstałych po odłamanych gałęziach (najczęściej od strony zachodniej);
• pasożyt, wywołuje silną, białą, jamkowatą zgniliznę drewna (twardzieli).

Owocniki:
• owocnik - w kształcie zazwyczaj kopytowaty, półkolisty, półeczkowaty. Przyrośnięty bokiem do podłoża lub lekko rozpostarty;
• powierzchnia młodych owocników filcowata, w barwie żółtawobrązowej do kasztanowatej. Z wiekiem staje się matowa, naga, głęboko spękana, szeroko koncentrycznie bruzdowana i strefowana;
• często porośnięta przez porosty i glony.
• hymenofor rurkowaty, w kolorze szarożółtawym, żółtawobrązowym lub orzechowym, rurki wielowarstwowe (barwy rudawobrązowej, w jaśniejszym odcieniu barwy miąższu);
• ujęty na czerwonej liście grzybów wielkoowocnikowych zagrożonych w Polsce (Status na Czerwonej Liście: R – rzadki).

Czarcie kręgi na trawniku
80 gat, grzybów;
(Marasmius oreades)
Występowanie:
• czarcie kręgi może powodować około 60 gatunków grzybów z klasy Basidiomycetes;
• kręgi zazwyczaj występują i są groźne na trawnikach założonych na glebie lekkiej, ubogiej w składniki odżywcze (brak nawożenia) i niskiej wilgotności oraz w prześwitach i lasach;
• owocniki grzybów w kręgach pojawiają się najczęściej po deszczu lub latem po dłużej trwającej, wilgotnej pogodzie;
• czarcie kręgi pojawiają się najczęściej po okresie suszy.
Typy czarcich kręgów:
I typ- tworzą się podwójne pierścieni w darni, lub ciemnozielone łuki traw, a przestrzeń miedzy nimi to zamarłe trawy lub puste miejsca (najczęstszy typ kręgów), sprawcą jest twardzioszk przydrożnym Marasmius oreades;

II typ- są to ciemno-zielone pierścienie na trawniku na krawędzi kręgu wzrostem traw jest stymulowanym, ten typu kręgów widoczny jest podczas suszy na trawnikach z deficytem azotu;

III typ- najmniej groźny, na trawniku pojawiają się grzyby kapeluszowe ułożone w kształcie pierścieni lub ich części nie powodują widocznych zmian w darni
Zapobieganie i zwalczanie:
• przed założeniem trawnika usuwać kawałki drewna, korzenie, gałęzie i inne produkty trudno rozkładające się;
• unikać przesuszania gleby (stosować podlewanie całej powierzchni trawnika przez cały sezon wegetacji);
• przy pojawieniu się pierwszych objawów kręgów podlewać głęboko i dokładnie;
• stosować zalecane nawożenie, wysokie dawki nawożenia azotowego powodują gromadzenie się "filcu" (zbitej zamarłej darni), w której rozwijają się grzyby czarcich kręgów;
• usuwać starą darń oraz napowietrzać trawnik najlepiej w czerwcu i wrześniu;
• stosowanie fungicydów (Flutolanilu lub Azoxystrobin ) nie daję zadawalających efektów;
• zabiegi agrotechniczne (aeracja, częste i głębokie podlewanie, wszechstronne nawożenie mineralne ) przyhamowują wzrost grzybów.

gdyby ktoś opracował dalszą część czyli od strony 67(grzyby mitosporowe) do końca...było by miło.

Czarnuch

Bóg zapłać!